Αγοράστε αντιπαρασιτικά φάρμακα

Η προσωπική υγιεινή, η θερμική επεξεργασία των τροφίμων και το ασφαλές σεξ είναι οι τρεις βασικοί κανόνες της προστασίας από τα παράσιτα σε αστικό περιβάλλον. Στις αγροτικές περιοχές τα παθογόνα μεταφέρονται επίσης από έντομα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται όταν ταξιδεύετε σε εξωτικές χώρες όπου ακόμη και το κολύμπι στην πισίνα μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες. 

Εάν δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί η μόλυνση, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν αντιπαρασιτικά φάρμακα. Είναι τόσο αποτελεσματικά που στις περισσότερες περιπτώσεις ένα δισκίο είναι αρκετό για ανάρρωση. Απαιτείται μακρύτερη πορεία θεραπείας μόνο εάν η λοίμωξη επαναληφθεί.

Τύποι αντιπαρασιτικών φαρμάκων:

Το πρώτο φάρμακο για παρασιτικές λοιμώξεις ήταν κινίνη. Αυτή η ουσία εξάγεται από το φλοιό του δέντρου κιγχόνη, που φυτρώνει στη Νότια Αμερική. Το φάρμακο χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία της ελονοσίας από τον 17ο αιώνα έως τη δεκαετία 30 του 19ου αιώνα. Σήμερα η κινίνη δεν χρησιμοποιείται λόγω των σοβαρών παρενεργειών της. Το φάρμακο αναστέλλει την αιματοποίηση, προκαλεί κώφωση και αλλεργικές αντιδράσεις.

Τα σύγχρονα αντιπαρασιτικά φάρμακα χωρίζονται σε 3 ομάδες:

• Τα αντιπρωτοζωικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία λοιμώξεων που προκαλούνται από απλούστερους μονοκύτταρους οργανισμούς.
• τα φάρμακα που δρουν σε εκτοπαρασίτες (οργανισμοί που ζουν στο δέρμα) και ακάρεα της ψώρας.
• τα ανθελμινθικά είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση των ελμίνθων.

Τα φάρμακα διαφέρουν ως προς το φάσμα δράσης, αποτελεσματικότητας, συχνότητας και σοβαρότητας των παρενεργειών.

Αντιπρωτοζωικά φάρμακα:

Οι απλούστεροι οργανισμοί είναι γενικά αβλαβείς για τον άνθρωπο. Μόνο μερικά από αυτά μπορούν να ξεπεράσουν την ανοσολογική αντίσταση και να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες. Τα μονοκύτταρα παράσιτα εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω τροφής και νερού, καθώς και μέσω τσιμπημάτων των εντόμων. Οι πιο συνηθισμένοι μολυσματικοί παράγοντες είναι η αμοιβάδα της δυσεντερίας, τα λάμπλια και το πλασμώδιο της ελονοσίας.

Δεν υπάρχουν φάρμακα που δρουν σε όλους τους επικίνδυνους μονοκύτταρους οργανισμούς. Επομένως πριν ξεκινήσετε τη θεραπεία είναι απαραίτητο να κάνετε εξετάσεις. Ανάλογα με τα αποτελέσματά τους, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει τα ακόλουθα φάρμακα:

• Τα αντιαμοιβαδικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά έναντι της αμοιβάδας της δυσεντερίας, των λαμπλίων και άλλων απλούστατων οργανοσμών. Δεν προκαλούν σχεδόν καθόλου παρενέργειες, αλλά δεν χρησιμοποιούνται με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια και εγκυμοσύνη.
• Ανάμεσα στα ανθελονοσιακά φαρμάκα έχουν υψηλή ζήτηση οι αμινοκινολίνες. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται τόσο για τη θεραπεία όσο και για την πρόληψη της ασθένειας.

Ανθελμινθικά φάρμακα:

Η μόλυνση με ελμίνθους συμβαίνει μέσω μιας στενής επαφής με ζώα, της κατανάλωσης ωμών τροφών και μη επεξεργασμένου νερού. Μόλις βρεθούν στον πεπτικό σωλήνα, τα σκουλήκια σχηματίζουν μια αποικία ή μεταναστεύουν σε άλλα εσωτερικά όργανα. Οι πιο επικίνδυνες ασθένειες αναπτύσσονται όταν τα παράσιτα εισέρχονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Φάρμακα αυτής της κατηγορίας εμποδίζουν τη μετάδοση νευρικών παλμών στον οργανισμό των σκουληκιών, προκαλώντας την παράλυσή του, καταστρέφοντας το DNA του και διαταράσσοντας τις μεταβολικές διαδικασίες. Τα παράσιτα και τα αυγά τους πεθαίνουν σε λίγες ώρες μετά τη λήψη του χαπιού.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ανθελμινθικών που πωλούνται στην Ελλάδα:

• φάρμακα με βάση τη βενζιμιδαζόλη;
• παράγωγα της ιμιδαζόλης και της θειαζόλης;
• πιπεραζίνη;
• παράγωγα τετραϋδροπυριμιδίνης.

Δεν είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί το ακριβές παθογόνο. Όμως λόγω των ατομικών χαρακτηριστικών του σώματος ορισμένα φάρμακα μπορούν να είναι ανασφαλή. Απαιτείται διαβούλευση με γιατρό πριν ξεκινήσετε τη θεραπεία.

Φάρμακα για την καταπολέμηση των δερματικών παρασίτων:

Οι εκτοπαρασίτες είναι οργανισμοί που τρέφονται μέσω του δέρματος χωρίς να εισέρχονται στον οργανισμό. Χωρίζονται σε 2 τύπους:

• Παράσιτα που ζουν μόνιμα στο σώμα (ακάρεα, ψείρες). Η δραστηριότητά τους συνήθως οδηγεί σε κνησμό, ερυθρότητα, δερματικό εξάνθημα, αίσθημα καύσου, διαταραχές της όρεξης, πυρετό και άλλα συμπτώματα.
• Προσωρινοί «επισκέπτες» (κουνούπια, αλογόμυγες, βδέλλες). Μπορεί να υπάρχει πόνος και κνησμός στο σημείο του τσιμήματος, αλλά σοβαρότερα συμπτώματα δεν εμφανίζονται.

Για την προστασία από τα έκτοπαράσιτα χρησιμοποιούνται απωθητικά - αλοιφές, κρέμες ή πλάκες με ιδιαίτερη μυρωδιά. Εάν τα παράσιτα έχουν ήδη εγκατασταθεί στο δέρμα, συνταγογραφούνται πυρεθρίνες ή βενζοϊκά βενζύλια. Τα φάρμακα παραλύουν το νευρικό σύστημα των ψειρών και των ακαρέων, προκαλώντας τους να πεθάνουν. Τα αυγά καταστρέφονται μαζί με ενήλικες.

Ποια αντιπαρασιτικά φάρμακα περιλαμβάνονται στη συλλογή;

Στο online φαρμακείο μπορείτε να αγοράσετε αντιπαρασιτικά φάρμακα που δεν έχουν τοξική επίδραση στον οργανισμό. Όταν επιλέξαμε την ποικιλία, προτιμήσαμε τα φάρμακα που σπάνια προκαλούν παρενέργειες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία παιδιών.

Stromectol (Scaball):

Οι γιατροί που βρίσκουν σε έναν ασθενή ψείρες, ακάρεα της ψώρας ή γναθοστόμωση συνήθως συνταγογραφούν το Stromectol. Το φάρμακο περιέχει τη δραστική ουσία ιβερμεκτίνη, η οποία καταστρέφει τις αποικίες των παρασίτων μу μια λήψη.

Το Stromectol χρησιμοποιείται αποτελεσματικά όχι μόνο κατά των εκτοπαρασίτων. Χρησιμοποιείται για ασθένειες που προκαλούνται από φιλαρίες, νηματώδεις και σκουλίκια. Επίσης, το φάρμακο βοηθά στην αντιμετώπιση της τύφλωσης των ποταμών (ογκοκερκίαση).

Επιτρέπεται να λαμβάνουν Stromectol τα παιδιά άνω των 5 ετών. Εάν επιλέξετε τη σωστή δοσολογία, το φάρμακο δεν απειλήσει την υγεία των ανηλίκων ασθενών.

Vermox:

Το Vermox είναι ένα αναντικατάστατο φάρμακο κατά των ελμινθών. Επηρεάζει σχεδόν όλους τους τύπους παρασιτικών σκουληκιών στον άνθρωπο. Η χρήση του φαρμάκου είναι δικαιολογημένη για την ασκορίαση, την εντεροβίαση, την στρογγυλοείδωση, την τριχίνέλλωση, τη γναθοστόμωση και πολλές άλλες ασθένειες.

Το πλεονεκτήμο του Vermox είναι χαμηλός κίνδυνος παρενεργειών. Λιγότερο από το 10% των ασθενών παραπονιούνται για διαταραχές στο πεπτικό σύστημα κατά τη λήψη του φαρμάκου. Οι πιο σοβαρές διαταραχές είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Το φάρμακο δεν απορροφάται από τον οργανισμό και δρα κυρίως σε ελμινθές. Η ελάχιστη ηλικία των ασθενών που μπορούν να λάβουν Vermox είναι 2 χρονών.